مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
به پیر خرد پیشه یی دوش گرفتم سـوالی در انـدیـشـه ی مـا نـشـیند اگر پـاسخ پـرسش من نـگـو ئــی دل بـی قــرار مـن از پـا نـشـیـنـد علی از چه رو خاکی آمد ولیکن به چـرخ چـهــارم مسیـحـا نشیند؟ کجا حق تـعالی پـسـنـدد که مـولا بـپـایـیـن و عـیـسی به بالا نشیند؟ کجا در خور اوست دنیا؟ که باید فـراتـر زعـرش مُـعـلّـی نـشـیـنـد بگفتا چه کم گردد از مرغ قـدسی اگـر بـر سـر بــام دنـیـا نــشـیـنـد به مهر فـلـک بین چسان پرتو او بر وی خس و خار و خارا نشیند ز قـدر عـلـی ذره ای کـم نگـردد مـسـیـح ار که در آسـمانها نشیند که جای گهر نیست جز قعر دریا ولی مـوج بر روی دریـا نـشـیـند |